Wystawę poświęconą życiu oraz twórczości profesora Zbigniewa Ciesielskiego - Doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego. Otwarto na Wydziale Matematyki, Fizyki i Informatyki UG. Wystawę oglądać można do 30 marca.
Profesor Zbigniew Ciesielski jest wybitnym matematykiem, cieszącym się ogromnym uznaniem polskiego i międzynarodowego środowiska. Profesorem tytularnym został w wieku 39 lat. Przez prawie całe życie zawodowe jest związany z Trójmiastem. Urodził się w Gdyni i tam kończył liceum. Studia ukończył i doktorat uzyskał na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (jego promotorem był prof. Władysław Orlicz, jeden z twórców Analizy Funkcjonalnej), a habilitację – w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie, ale od początku przez wiele lat współpracował z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Gdańsku, a później Uniwersytetem Gdańskim, był także m.in. przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PAN.
Opublikował ponad sto prac w czasopismach o najwyższej renomie matematycznej. Jest wybitnym specjalistą w zakresie teorii prawdopodobieństwa i procesów stochastycznych oraz analizy funkcjonalnej: teorii aproksymacji i baz w przestrzeniach funkcyjnych. Sławę przyniosły mu badania dotyczące procesów gaussowskich i ruchów Browna oraz prace nad bazami Schaudera, w szczególności nad układem Franklina w przestrzeniach funkcji ciągłych. Szczególny rozgłos przyniosło mu skonstruowanie w 1969 roku bazy w przestrzeni funkcji różniczkowalnych w sposób ciągły określonych na kwadracie. Jego prace na temat funkcji giętych stały się fundamentem bujnego rozwoju w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku teorii falek, mającej zastosowania w technice przekazywania danych. Jego konstrukcja procesu Wienera weszła do podręczników uniwersyteckich i jest znana pod nazwą konstrukcji Ciesielskiego.
Wypromował kilkunastu doktorów, a jego uczniowie stali się uznanymi naukowcami. Polska matematyka zawdzięcza mu powstanie trzech silnych ośrodków probabilistyki w Warszawie, Toruniu i Gdańsku, stworzonych przez jego uczniów lub współpracowników.
Jest członkiem rzeczywistym PAN oraz Polskiej Akademii Umiejętności, a także licznych komitetów naukowych i programowych prestiżowych konferencji międzynarodowych. Angażuje się w działalność organizacyjną na rzecz polskiej nauki, pełniąc między innymi kierownicze funkcje w wielu instytucjach naukowych. Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał także wszystkie ważniejsze polskie matematyczne nagrody i medale: Medal im. Stefana Banacha (1992), Medal im. Władysława Orlicza (1994), czy Medal im. Wacława Sierpińskiego (2000).
