Uniwersytet Gdański i Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji zapraszają do uczestnictwa w konferencji: „TRAIN PROFESSORS TO TEACH” wokół zaleceń UE dotyczących edukacji nauczycieli akademickich i przygotowania ich do kształcenia uwzględniającego osiągnięcia studentów poza systemem edukacji formalnej. Konferencja odbędzie sie w ramach cykli:„Rozwój Edukacji Akademickiej” (REA) – Uniwersytet Gdański „Network of LLL Institutions” - Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji.
Czas: 16 maja, początek godz. 9:00
Miejsce: Wydział Nauk Społecznych UG Gdańsk, ul. Bażyńskiego 4, aula S-211 (parter)
INFORMACJA ORGANIZATORÓW
Cele:
X Konferencja REA stawia pytania odnoszące się do nauczyciela akademickiego, pod adresem którego coraz częściej formułowane są postulaty zmiany. Wybrzmiewają one coraz głośniej jak warunek sine qua non kultury jakości kształcenia w uczelniach i koncentrują się nie tylko na tym, czego i jak nauczyciel naucza, ale również na tym, czego i jak uczy się sam. Ostatnio ich wymiar stał się polityczny za sprawą dokumentu UE: Teach professors to teach (unijna grupa wysokiego szczebla – szkolenie nauczycieli w zakresie metod nauczania, 18.06.2013: http://ec.europa.eu/education/higher-education/doc/modernisation_ en.pdf; skrót: http://europa.eu/rapid/press-release_IP-13-554_en.htm).
X REA może być miejscem dyskusji wokół tego dokumentu, wpisując polskie głosy w szerszą debatę na temat konsekwencji jego zapisów. Określona w nim perspektywa rozwoju edukacji akademickiej kształtuje się na wymogu bezwzględnego utrzymywania związku dydaktyki z badaniami i permanentnego dokształcania (się) nauczycieli akademickich, warunkującego ich awans naukowy (Zalecenie 4: do 2020 roku wszystkie osoby nauczające w placówkach szkolnictwa wyższego powinny odbyć certyfikowane przeszkolenie pedagogiczne). Jak głosi dokument, niezbędna jest większa równowaga (…), która zachodzi, gdy nauczanie stawiane jest na równi z badaniami naukowymi. Konsekwentnie zatem: przy określaniu osiągnięć naukowych niezbędne jest silniejsze podkreślanie i docenianie roli nauczania, zwłaszcza w kontekście postępu kariery. Poza tym, pytania o nauczycieli akademickich powstają w wyniku rosnącego zaniepokojenia brakiem ich przygotowania do pracy w zmieniających się uczelniach, mających dzisiaj realizować funkcję integratorów uczenia się przez całe życie. Zalecana integracja dotyczy edukacji na poziomie jednostkowym (jako wsparcie w opracowywaniu i realizacji indywidualnych ścieżek i elastycznych strategii uczenia się poszczególnych osób), a także edukacji na poziomie instytucjonalnym, kiedy integrowana jest własna oferta uczelni z ofertą edukacyjną innych lokalnych instytucji (Karta uniwersytetów europejskich w sprawie uczenia się przez całe życie, EUA 2008; Konkluzje Rady UE w sprawie modernizacji szkolnictwa wyższego, 2011). Powstające wokół tych zagadnień kwestie koncentrują się na niejasnościach związanych z uznawaniem osiągnięć zdobytych poza uczelnią, a także na pracy w uczelni z takimi osobami, które z powodu niekonwencjonalnego trybu rekrutacji na studia, albo/i wyjątkowego sposobu ich odbywania, nazywa się studentami nietradycyjnymi. Gorące stają się również pytania o edukację pozaformalną, współorganizowaną przez uczelnie i toczącą się z udziałem nauczycieli akademickich w środowisku (jak taką edukację organizować, jak znaleźć się w niej z kwalifikacjami ukształtowanymi na zupełnie inne potrzeby, itd.). Dyskusja wokół tego typu zagadnień może rozwinąć się w związku z wystąpieniami zaproszonych prelegentów. Należą do nich dr Val Harris i Jim Robertson z Wielkiej Brytanii, a także prelegenci już w tym cyklu znani i obecni w nim ponownie z uwagi na – symbolicznie znaczący na jubileuszowej, 10. konferencji REA – powrót kwestii nauczycielskiej w kontekście jakości akademickiego kształcenia, kwestii najwyraźniej w tym zakresie kluczowej.
Uczestnicy:
Kadra akademicka, w szczególności liderzy reformatorskich rozwiązań w zakresie kształcenia w uczelniach, członkowie uczelnianych zespołów ds. jakości kształcenia, osoby zainteresowane zagadnieniami związanymi z doskonaleniem szkolnictwa wyższego, m.in. implementacją Krajowych Ram Kwalifikacji dla Uczenia się przez całe życie, w szczególności budowaniem podstaw dla uznawania efektów uczenia się osiągniętych poza formalną edukacją i tworzeniem warunków dla uniwersyteckiego uczenia się przez całe życie.
