Biografia: 

Studia z historii sztuki podjął w 1980 roku w Instytucie Historii Sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego usunięty z listy studentów, dlatego też edukację kontynuował za granicą. Od 1983 roku studiował historię sztuki, etnologię i archeologię prekolumbijską na Uniwersytecie Hamburskim. Praca magisterska na temat zamku krzyżackiego ukierunkowała jego późniejsze zainteresowania badawcze tak w zakresie chronologicznym (średniowiecze), typologicznym (architektura), jak i geograficznym (Europa Środkowa i Wschodnia). Od 2010 roku powrócił do tematów krzyżackich, m.in. w związku z planowanym na rok 2013 wydaniem hamburskiego doktoratu w języku polskim przez Wydawnictwo Słowo-Obraz-Terytoria. W latach 1990-1997 napisał doktorat na temat grupy około 40 konwentualnych zamków krzyżackich w państwie zakonnym Prus. Zarobkował pisząc książki popularnonaukowe, m. in. przewodnik o Polsce i jej sztuce wydany przez oficynę DuMont.

Na zmianę tematów badawczych zdecydował się w 2000 roku, kiedy to przystąpił do tzw. projektu jagiellońskiego, stworzonego w lipskim instytucie badawczym (GWZO). Przez kolejne pięć lat opracowywał rezydencje jagiellońskie w Czechach, Polsce i na Węgrzech, koncentrując się na ich symbolicznej wymowie dla dynastii o wielkomocarstwowych ambicjach. Wynikiem tych badań była złożona w 2009 roku i obroniona rok później praca habilitacyjna o królewskich rezydencjach w Polsce i na Litwie. W latach 2006-2011 uczestniczył w projekcie dotyczącym kultury dworskiej Europy środkowowschodniej w dłuższej perspektywie dziejów (XIV-XVIII wiek), opracowując architekturę czasów unii polsko-saskiej (1697-1763). Głównym przedmiotem badawczym był tu mecenat królewski Wettynów, kształtowanie nowych instytucji (Urząd Budowlany, od 1715) oraz jako case study mecenat artystyczny Henryka Brühla. Inne aspekty badawcze, to dziewiętnastowieczny historyzm, problemy współczesnej recepcji i instrumentalizacji motywów krzyżackich w Niemczech i w Polsce, nazistowskie „zamki krzyżackie” czy odbudowa zabytków w Polsce po 1945 roku – zagadnienia znajdujące odzwierciedlenie na seminariach akademickich na uniwersytecie w Lipsku.

Od 2010 roku - jako profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego - rozpoczął również systematyczne badania manierystycznej i barokowej architektury publicznej tzw. Złotego Wieku (ratusze, bramy miejskie, twierdze, bastiony, budynki bractw, dwory i arsenały), z naciskiem na ikonografię polityczną w dekoracji tych budowli. Na następne lata zaplanowane jest wydanie publikacji będącej syntezą badań nad tą grupą budowli, opartą również na analizie źródeł archiwalnych.