Kluczowym celem konferencji jest przedyskutowanie edukacyjnej roli języka z perspektywy różnych społeczeństw i kontynentów. Jako że społeczne i narodowe czynniki mają znaczenie dla przebiegu procesu uczenia się języka oraz na jego zastosowanie w edukacji, “wartym zachodu” wydaje się rozpoznanie oraz omówienie tego, jak język wspiera edukację, a edukacja wspiera rozwój języka w rozmaitych miejscach świata.
Ujmując kwestię z perspektywy praktyki edukacyjnej: planujemy rozważyć, jak i do jakich celów uczniowie oraz ich nauczyciele używają języka w szkole. Innymi słowy, interesuje nas to, co różne nacje myślą o edukacji językowej – jak uczniowie i nauczyciele komunikują się ze sobą, ile uczniowie mogą i powinni mówić w szkole, jakiego stylu i słownictwa używają. To właśnie społeczne i kulturowe wyznaczniki tworzą swoistą tradycję podejścia do języka w edukacji.
Ujmując zamysł konferencji z perspektywy teoretycznej : koncentrujemy uwagę na niezaprzeczalnym związku istniejącym pomiędzy lingwistyką a pedagogiką. Zamierzając zająć się tymi zagadnieniami w ramach czterech obszarów wyłonionych na zeszłorocznej konferencji, zachęcamy do wystąpień i tekstów poświęconych temu, jak różne nacje łączą język z edukacją ogólną, naturze językowej aktywności uczniów, podejściu uczniów do języka i językowemu obrazowi świata.
W celu ustalenia tychże kwestii, zamierzamy zebrać tych praktyków i teoretyków, których wkład pozwoli odpowiedzieć na nasze pytania. Przewidujemy zatem i pracujemy nad zapewnieniem uczestnictwa m.in. nauczycieli pracujących z uczniami o różnych narodowościach, antropologów edukacji i języka, psycholingwistów, socjolingwistów, specjalistów w zakresie komunikacji, narracji, dyskursu. Tylko dzięki ich wspólnej pracy możemy zrealizować cele konferencji.
