Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
Profesor Jadwigi Kotarskiej
nestorki Instytutu Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym
i Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego.
Od 1963 roku Profesor Jadwiga Kotarska była związana
z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Gdańsku
a z Uniwersytetem Gdańskim od początku jego powstania.
W pracy badawczej i dydaktycznej zajmowała się historią i poetyką liryki staropolskiej,
szczególnie liryki miłosnej.
Wraz z mężem profesorem Edmundem Kotarskim
stworzyli Słownik literatury polskiej. Średniowiecze. Renesans. Barok.
W latach 1978–81 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego,
a przez 10 lat od 1981 kierownika podyplomowego Studium Filologii Polskiej.
Nagrodzona wieloma nagrodami naukowymi i odznaczeniami państwowymi,
była członkinią Gdańskiego Towarzystwa Naukowego
oraz Société Internationale d’Histoire Comparée du Théâtre, Opera et du Ballet w Paryżu.
Cześć Jej pamięci!
Rektor, Senat i Społeczność Akademicka
Uniwersytetu Gdańskiego
Nabożeństwo żałobne odbędzie się w sobotę 26 marca 2022 o godz. 12.30
w Kaplicy Królewskiej Bazyliki Mariackiej.
Pogrzeb tego samego dnia o godz. 14.00 w nowej kaplicy Cmentarza Łostowickiego.
Biogram Profesor Jadwigi Kotarskiej
Urodzona 20 stycznia 1929 w Bydgoszczy; córka Franciszka Kędziory, urzędnika, i Marii z domu Zygmunt. Dzieciństwo spędziła w Bydgoszczy, gdzie w 1945–50 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego. W 1950–53 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu, po czym do 1962 pracowała na stanowisku redaktora w Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. W 1959 otrzymała tytuł magistra na UMK. 1 lutego 1963 została zatrudniona w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Gdańsku na stanowisku starszego asystenta. W pracy badawczej zajęła się historią i poetyką liryki staropolskiej. Debiutowała w 1966 recenzją książki Güntera Kratzela Das Thorner Kantional von 1687 und seine Deutschen Verlagen. Ein Beitrag zur Erforschung der Deutsch-Polnischen Liedbeziehungen im Zeitalter der Polnischen Reformation, zamieszczoną w „Pamiętniku Literackim” (nr 2). W 1968 obroniła na UMK rozprawę doktorską pt. Popularna liryka miłosna XVII wieku w kręgu tradycji czarnoleskiej (promotor prof. Bronisław Nadolski) i została adiunktem w Zakładzie Historii Literatury Staropolskiej WSP w Gdańsku (od 1970 Zakład Historii Literatury Staropolskiej, później Zakład Historii Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej Uniwersytetu Gdańskiego, UG). W 1977 habilitowała się na UG na podstawie rozprawy pt. Erotyk staropolski i otrzymała stanowisko docenta. W 1978–81 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego, a w 1981–91 kierownika podyplomowego Studium Filologii Polskiej UG. W 1981–93 pracowała także w WSP w Bydgoszczy. W 1989–93 redagowała „Prace Historycznoliterackie Zeszytów Naukowych Wydziału Humanistycznego UG”. Uczestniczyła w wielu konferencjach naukowych, organizowała cykle wykładów dla szkół średnich poświęconych literaturze staropolskiej. W 1999 otrzymała tytuł naukowy profesora. Została członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (w 1968) i Société Internationale d’Histoire Comparée du Théâtre, Opera et du Ballet w Paryżu (w 1989). Była nagradzana kilkakrotnie nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1970, 1971, 1980, 1981, 1999). Po przejściu na emeryturę kontynuowała pracę naukową. Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1980), odznaką Zasłużony Ziemi Gdańskiej (1984), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1994), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994).
W 1956 poślubiła Edmunda Kotarskiego, polonistę, profesora Uniwersytetu Gdańskiego.
Biogram pochodzi ze strony ze słownika biograficznego Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku.
