Jakie są zasady uznawania autorstwa sztucznej inteligencji i czy jest to w ogóle możliwe w europejskich systemach prawnych? Na pytania dotyczące AI stara się odpowiedzieć dr Krzysztof Czub z Katedry Prawa Cywilnego WPiA UG w najnowszym artykule pt. „Sztuczna inteligencja jako podmiot praw własności intelektualnej?”.
Czy sztuczna inteligencja może lub powinna być uznawana za twórcę i podmiot praw własności intelektualnej? Jakie są zasady uznawania autorstwa sztucznej inteligencji i czy jest to w ogóle możliwe w europejskich systemach prawnych? Czym różni się w praktyce rezultat generowany przez sztuczną inteligencję (AI-generated output) od rezultatu wspomaganego przez sztuczną inteligencję (AI-assisted output)? Czy sztuczna inteligencja może mieć prawa podmiotowe? Zagadnieniami tymi zajął się dr Krzysztof Czub z Katedry Prawa Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji UG w najnowszym artykule pt. Sztuczna inteligencja jako podmiot praw własności intelektualnej? opublikowanym właśnie na łamach miesięcznika „Państwo i Prawo”.
- W 2021 r. w RPA oficjalnie zaakceptowano zgłoszenie patentu na wynalazek stworzony przez system sztucznej inteligencji DABUS (Device for the Autonomous Bootstrapping of Unified Sentience). Niedługo później ten sam system został uznany (choć nieostatecznie) za wynalazcę w Australii. W dziedzinie prawa autorskiego udział sztucznej inteligencji w tworzeniu dzieł zaczyna nosić znamiona powszechności i dotyczy różnych obszarów - od utworów wyrażanych słowem, przez sztuki plastyczne, fotografię, muzykę, sztukę użytkową, po wytwory nowych technologii. Potwierdzeniem tego trendu są decyzje organów udzielających ochrony prawnoautorskiej, np. uznanie przez Indyjski Urząd Prawa Autorskiego oraz Kanadyjski Urząd Własności Intelektualnej współautorstwa sztucznej inteligencji o nazwie RAGHAV (Robust Artificially Intelligent Graphics and Art Visualizer) w odniesieniu do dzieła graficznego - pisze dr Krzysztof Czub.
