Prezes Rady Ministrów powołał Radę i Zarząd Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej. Wśród powołanych do Rady jest przedstawicielka Uniwersytetu Gdańskiego dr hab. Miłosława Borzyszkowska-Szewczyk, prof. UG z Instytutu Filologii Germańskiej. Nominacje polskim członkiniom i członkom Rady i Zarządu FWPN wręczył w Sali Zegarowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Paweł Graś, Szef Gabinetu Politycznego.

Rada Fundacji składa się z dziesięciu osób – po pięć osób powoływanych i odwoływanych przez rządy Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec. Oprócz jednego przedstawiciela każdego z rządów w skład wchodzą reprezentanci świata nauki, kultury, gospodarki i życia politycznego. Podczas trzydziestoletniej działalności FWPN stała się trwałym elementem polsko-niemieckiego dialogu i kształtowania dobrego sąsiedztwa.

W jaki sposób powstała Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej?

Po przełomie demokratycznym 1989/90 i Zjednoczeniu Niemiec rządy Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec podpisały dwa fundamentalne akty prawne, regulujące relacje polsko-niemieckie: Traktat graniczny, który potwierdził nienaruszalność wytyczonej po II wojnie światowej granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej oraz Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, który określił zasady wzajemnych stosunków Polski i Niemiec. Za nadrzędny cel polityki obu państw uznano zachowanie i umocnienie pokoju, w tym celu postanowiono m.in. rozwijać kontakty oraz intensyfikować i rozbudowywać wymianę kulturalną. Wówczas też, w roku 1991, rządy Polski i Niemiec powołały do życia Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Ustanowiono fundusz, który dysponował częścią środków tzw. kredytu „Jumbo”, udzielonego Polsce w roku 1975 przez rząd kanclerza federalnego Helmuta Schmidta. Na zakończenie pierwszej wizyty kanclerza Helmuta Kohla w Polsce w listopadzie 1989 roku, która otworzyła nowy rozdział w stosunkach polsko-niemieckich, premier Tadeusz Mazowiecki i kanclerz federalny zapowiedzieli we „Wspólnym oświadczeniu” konwersję długu z 1975 roku oraz przeznaczenie jego części na finansowanie w Polsce projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania. Tę misję i zadanie ujęto w Statucie instytucji.